İmkansızın Şarkısı

Yapım: 2010 ~ Japonya
Tür: Dram, Romantik
Oyuncular: Rinko Kikuchi , Ken’ichi Matsuyama , Tetsuji Tamayama , Eriko Hatsune
Yönetmen: Anh Hung Tran
Senaryo: Haruki Murakami , Anh Hung Tran
Yapımcı: Chihiro Kameyama , Shinji Ogawa
Görüntü Yönetmeni: Pin Bing Lee

Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında” adlı romanını okuyup tartıştığımız Haruki Murakami’nin bir diğer kitabı “Norwegian Wood” (Türkçeye tercümesi “İmkânsız Aşk” olarak yapılmış) geçtiğimiz yıl Vietnamlı yönetmen Anh Hung Tran tarafından sinemaya çekilmiş. 30. İstanbul Film Festivali sırasında seyrettiğim filmin konusu şöyle: Kizuki, Watanabe ve Naoko lisede günlerini birlikte geçiren üç arkadaştır. Kizuki ve Naoko sevgilidir. Bir gün, Kizuki intihar eder ve nedenine dair kimsenin bir fikri yoktur. Watanabe yaşadığı şehirden bir an önce uzaklaşmak istemektedir. Tokyo'daki bir üniversitenin drama ile ilgili bir bölümünü kazanarak oraya taşınır. Bir süre sonra Naoko ile karşılaşır. O da Tokyo'ya taşınmıştır. Eski günlerdeki gibi gezerler sürekli. Ancak Kizuki aralarındadır. Daha doğrusu Kizuki'nin intiharı ortalarında sallanıp durmaktadır. Naoko'ya âşık olduğunu anlayan Vatanabe bir gün her şeyin üzeleceğine ve mutlu olacaklarına dair ümitlidir. Ancak Naoko giderek depresifleşir, ilk ve son kez birlikte olmalarından hemen sonra ortadan kaybolur. Watanabe yaşamının her alanında ölümün etkisini hissetmekteyken, ansızın hayatına hayat dolu genç kız Midori girer….

Romantik Drama olarak perdeye aktarılan film ile bizim okuduğumuz kitap arasında oldukça benzerlikler vardı. Tokyo’da bir yurtta kalan Vatanabe’de bizim kahramanımız Hacime gibi boş zamanlarında bir müzik dükkânında çalışmaktadır. Hacme’nin eski okul arkadaşı Şimamoto’ya duyduğu aşk ne kadar imkânsızsa, Vatanabe’nin Naoko’ya duyduğu aşk da o kadar imkânsızdır. Kitapta olduğu gibi filimde de bol miktarda sevişme sahnesi vardı. Görüntü yönetmeninin başarılı çekimleriyle Japonya kırsalı değişik mevsimler de çok güzel anlatılmıştı. Yazar da bizim okuduğumuz kitapta doğayı ve manzaraları çok güzel tasvir ettiğinden gözümüzde canlandırabilmiştik. Kitapta bahsedilen Amerikan müzikleri, filmde de çok vardı. En başta filme adını veren Beatles’in “Norwegian Wood” adlı şarkısı. Watanabe filmde sürekli kitap okumaktadır, aynı Hacime gibi. Film ve kitap bu kadar benzeyince acaba yazarın başka bir kitabını okusam yine bu benzerlikleri bulabilecekmiyim diye düşünmeden edemedim.

Temposu biraz yavaş olsa da müzikleri, görüntüleri ve kahramanların ruh durumlarını perdeye başarı ile aktarılmış olduğundan zevkle seyrettim.